مادر

یچیزایی هیچ وقت عادی نمیشه

بچه دار شدن مثل یک جادوست . مثل افسانه ای شیرین و عجیب و غریب که سخت می شود باورش کرد

آخر چطور میشود یک دفعه مادر شد .

همینکه اولین بار نقطه ای تپنده را نشانت می دهند و میگویند این بچه شماست همه چیز تغییر میکند .

دستت را میگذاری روی شکم و حس میکنی از همین حالا باید قوی تر باشی .

باید محافظت کنی از این نقطه تپنده کوچک . باید حامی اش باشی . همراهش باشی

شروع به تکان خوردن که میکند دیگر خودت نیستی دیگر پاهایت روی زمین نیست .

لذتی وجودت را فرامیگیرد که با کمتر چیزی قابل قیاس است .

با گذشت هرروز و هرماه عاشق تر میشوی .

چقدر قلبت برایش میتپد .برای اویی که نمیدانی چه شکلی خواهد بود

چشم هایش . دهانش . انگشت هایش

از همین روزهاست که نگرانش میشوی .چرا تکان نمیخورد ؟چرا نمیچرخد ؟چرا با لگدهایش نمیگوید من اینجایم

باداری مثل یک جادوست

جادویی که همه چیز را تغییر می دهد 

جادویی که تورا تغییر می دهد و دیگر اسمت را برای همیشه عوض خواهد کرد 

بعد از این کسی هست که تورا مادر صدا میکند...